ប្រជាធិបតេយ្យដែលភាសាអង់គ្លេសហៅថា ‘Democracy’ វាមានដើមកំណើតមកពីភាសាក្រិកដែលជាបង្គុំនៃពាក្យពីរ គឺ “demos”
បានន័យថាប្រជាជន និងពាក្យ “Kratos” មានន័យថាអំណាច ឬការគ្រប់គ្រង។ ដូច្នេះពាក្យថា “ប្រជាធិបតេយ្យ”
មានន័យថាអំណាចរបស់ប្រជាជន ឬការគ្រប់គ្រងដោយប្រជាជន។
នៅប្រទេសមួយចំនួនតូចដូចជាប្រទេសស្វីសគេអនុវត្តប្រព័ន្ធគ្រប់គ្រងដោយប្រជាពលរដ្ឋផ្ទាល់ជាពិសេសនៅតាមសហគមន៏មូលដ្ឋាន ដូចជាការធ្វើសេចក្តីសម្រេចចិត្តផ្សេងៗត្រូវធ្វើឡើងតាមរយះការប្រជុំមហាជននៅក្នុងភូមិតែម្តង។ ប្រព័ន្ធបែបនេះគេហៅថា ”ប្រជាធិបតេយ្យផ្ទាល់” ។
នៅប្រទេសមួយចំនួនតូចដូចជាប្រទេសស្វីសគេអនុវត្តប្រព័ន្ធគ្រប់គ្រងដោយប្រជាពលរដ្ឋផ្ទាល់ជាពិសេសនៅតាមសហគមន៏មូលដ្ឋាន ដូចជាការធ្វើសេចក្តីសម្រេចចិត្តផ្សេងៗត្រូវធ្វើឡើងតាមរយះការប្រជុំមហាជននៅក្នុងភូមិតែម្តង។ ប្រព័ន្ធបែបនេះគេហៅថា ”ប្រជាធិបតេយ្យផ្ទាល់” ។
ជាទូទៅនៅក្នុងប្រទេសមួយតែងមានចំនួនប្រជាពលរដ្ឋច្រើនលាននាក់
ហេតុនេះហើយគេមិនអាចអនុវត្តការគ្រប់គ្រងប្រទេសដោយប្រជាពលរដ្ឋផ្ទាល់បានទេ។ គេបានបង្កើតប្រព័ន្ធមួយដែលគ្រប់គ្រងដោយតំណាងប្រជាជន
ដែលអ្នកតំណាងទាំងនោះត្រូវបានបោះឆ្នោតសំដែងការទុកចិត្តពីប្រជាជន ដើម្បីទៅគ្រប់គ្រង
ដឹកនាំ ចាត់ចែងប្រទេសជាតំណាងឪយប្រជាជន។ ប្រព័ន្ធបែបនេះគេហៅថា “ប្រជាធិបតេយ្យតំណាង”
។
ប្រជាពលរដ្ឋអាចកត់សំគាល់បានពីចរិកលក្ខណះសំខាន់ៗនៃការគ្រប់គ្រងអំណាចរបស់ជាតិមួយតាមបែបប្រជាធិបតេយ្យដូចតទៅ៖
ü គោរពសិទ្ធិមនុស្សជាមូលដ្ឋាន៖
រដ្ឋាភិបាលយកចិត្តទុកដាក់ជាពិសេសលើការគោរពសិទ្ធិមនុស្ស ដូចជាសិទ្ធិបញ្ចេញមតិ
គោរពសាសនា ចូលរួមនយោបាយ ។ សិទ្ធិទាំងនេះត្រូវបានចែងយ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងរដ្ឋធម្មនុញ្ញ
និងច្បាប់ផ្សេងៗ ។
ü ត្រូវមានការរៀបចំការបោះឆ្នោតដោយសេរី
និងយុត្តិធម៏៖ ភាពជាដំណាងរបស់ប្រជាជនត្រូវកើតចេញពីការបោះឆ្នោតដោយសេរី និងយុត្តិធម៌ ។
រចនាសម្ព័ន្ធបោះឆ្នោតមួយដែលឯករាជ្យ អព្យាក្រិត
និងអាចជឿជាក់បានត្រូវរៀបចំឡើងដើម្បីធានានូវការបោះឆ្នោតមួយដោយសេរី
និងយុត្តិធម៌ដើម្បីជ្រើសរើសតំណាងប្រជាជនតាម ឆន្ទះពិតរបស់ពួកគាត់។
ü និតិរដ្ឋ
ឬភាពស្មើគ្នាចំពោះមុខច្បាប់៖ ការដឹកនាំរដ្ឋបែបប្រជាធិបតេយ្យ
គ្រប់សមាជិកទាំងអស់នៅក្នុងសង្គមគឺមានភាពស្មើគ្នាចំពោះមុខច្បាប់ ដោយមិនគិត ពីតួនាទី
ឬឋានះណាមួយឡើយ ។ បានន័យថា បើកូនពលរដ្ឋសាមញ្ញធ្វើរឿងមួយខុស
កូននាយករដ្ឋមន្រ្តីធ្វើរឿងដូចគ្នានេះ ក៏ត្រូវខុសដូចគ្នាហើយទទួលពិន័យស្មើរគ្នា ។
ü ការបែងចែងអំណាចដាច់ពីគ្នា
និងអាចត្រួតពិនិត្យគ្នាទៅវិញទៅមក៖ ស្ថាប័នកំពូលរបស់ជាតិទាំងបី គឺរដ្ឋសភា
(និតិបញ្ញត្តិ) រដ្ឋាភិបាល (និតិប្រតិបត្តិ) និងតុលាការ ត្រូវមានភាពឯករាជ្យពីគ្នា និងអាចត្រួតពិនិត្យគ្នាបាន
។ រដ្ឋសភាអាចធានាថាតើរដ្ឋាភិបាលមានការទទួលខុសត្រូវខ្ពស់ឬទេក្នុងការប្រតិបត្តិច្បាប់
ដោយអាចសួរដេញដោល ឬក៏ដកសេចក្តីទុកចិត្តពីសមាជិករដ្ឋាភិបាលណាម្នាក់បានបើមានកំហុស ។
តុលាការអាចបកស្រាយច្បាប់ពីកំហុសឆ្គងរបស់រដ្ឋាភិបាល ឬផ្តន្ទាទោសសមាជិក រដ្ឋាភិបាលណាម្នាក់បានបើរំលោភច្បាប់ ។
ü អព្យាក្រិតភាពនៃស្ថាប័នរដ្ឋ៖
នៅក្នុងសង្គមប្រជាធិបតេយ្យ
ស្ថាប័នរដ្ឋសំខាន់ៗមានដូចជា យោធា នគរបាល ក្រុមប្រឹក្សាធម្មនុញ្ញ ឧត្តមក្រុមប្រឹក្សានៃអង្គចៅក្រម គណះកម្មាធិការសិទ្ធិមនុស្ស
គឺត្រូវមានភាពឯករាជ្យពីគណះបក្សនយោបាយ
ដោយមិនស្ថិតនៅក្រោមចំណុះនៃឥទ្ធិពលនយោបាយបក្សឡើយ ។
ü មានការទទួលខុសត្រូវខ្ពស់
និងតម្លាភាព៖ រដ្ឋាភិបាលត្រូវមានការទទួលខុសត្រូវខ្ពស់ចំពោះប្រជាជនដែលបោះឆ្នោតផ្តល់សេចក្តីទុកចិត្តដល់ខ្លួន
ដោយត្រូវឆ្លើយតប នូវរាល់សំណើរ ឬការសួរដេញដោលទាំងឡាយដែលដាក់ជូនពីមហាជនតាមរយះសមាគម
អង្គការសង្គមស៊ីវិល ឬតំណាងពលរដ្ឋដែលរងផលប៉ះពាល់ផ្ទាល់ ។ ប្រជាពលរដ្ឋត្រូវមានសិទ្ធិចូលយកពត៌មានផ្សេងៗពីស្ថាប័នរដ្ឋាភិបាល
ហើយរដ្ឋាភិបាលមានកាតព្វកិច្ច ផ្តល់ជូនពត៌មានទាំងនោះដោយតម្លាភាព ។
ü គោរពលើគុណតំលៃអត់អោន
សហការ និងសម្រុះសម្រួល៖ ដោយសារនៅក្នុងការ គ្រប់គ្រងសង្គមតែងមានមតិភាគតិចជំទាស់
រដ្ឋាភិបាលដែលជាតំណាងមតិភាគច្រើនត្រូវគោរព និងការពារមតិភាគតិច
បើទោះបីខ្លួនមិនយល់ស្របក៏ដោយ ។ រដ្ឋាភិបាលត្រូវឈរលើគោលការណ៏ អត់អោន សហការ
និងសម្រុះសម្រួលដើម្បីសំរួល
ដល់ដំណើរការប្រព្រឹត្តទៅដោយរលូននៃការរស់នៅនិងទំនាក់ទំនងនៅក្នុងសង្គម ។
គំនិតនិងទស្សនៈដកស្រង់ចេញពីឯកសារ៖
1.
Josiah Ober (2007): The original meaning of
‘democracy’.
2.
Paula Becker and Dr. Jean-Aimé A. Raveloson
(2008): What is democracy?
ភាពខុសគ្នារវាងការដឹកនាំបែបផ្តាច់ការនិងប្រជាធិបតេយ្យ
ភាពខុសគ្នារវាងការដឹកនាំបែបផ្តាច់ការនិងប្រជាធិបតេយ្យ
No comments:
Post a Comment